Daha önce bu konuyu yazdık, suçun işlenmesinin önlenmesi, caydırma ve suç sayısını azaltma konusunda önemine binaen kırık pencere veya cam metodu olarak bilinen konuyu İnsanların kafasına; bir umursamazlık, kural tanımazlık, ya yaparım yanıma kar kalır veya cezadan korkmama kültürü yerleşti. Öfke, kin, hukuka ve cezaya karşı oluşan inanç yokluğu veya zayıflığı, hakkın zorla alınması, kamu kudreti kullanıcısı Devleti tanımama, yakalanma ve adalet önünde hesap verme korkusuzluğu ve cezasızlık algısı dikkate alındığında, kamu otoritesinin şapkasını önüne koyma vaktinin çoktan geldiği anlaşılacaktır. Özellikle sokak suçları olarak bilinen tehdit, şantaj, hırsızlık, gasp, cinsel saldırı, öldürme ve yaralama, mala zarar verme eylemlerine karşı önleyici ve adli kolluk olarak net, istikrarlı, disiplinli bir planın ve programın geliştirilmesi elzemdir.
Hukuk devletinin ana taahhütleri arasında; kişi hak ve hürriyetlerini korumak, bu kapsamda da öncelikle bireyin can ve mal güvenliğini gözetmek vardır. Suçu önleyememe konusunda bazı mazeretler üretilebilir. Örneğin; sınır güvenliğinin zayıflaması, şehir merkezlerinin kalabalıklaşması, iktisadi ve sosyal sorunlar, mevzuat eksikliği, personel yetersizliği bu mazeretler arasında sayılabilir.
Ancak toplumsal mutabakatla kamu kudretini kullanma yetkisini elinde kamu otoritesi mazeret üretme ve bunların ardına sığınma yeri değildir. Cadde ve sokakların güvende olmadığı, suçların önlenemediği, suç nitelik ve niceliklerinin azaltılamadığı yerde; başta tehdit, şantaj, insan öldürme, yaralama, hırsızlık, yağma (gasp), cinsel istismar, cinsel saldırı, dolandırıcılık, uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti, mala zarar verme ve dolandırıcılık suçları olmak üzere birçok adi suç olağanlaşır. Bunların arasına, trafik ve iş suçlarının (trafik ve iş kazası olarak bilinen suçların) önlenememesine bağlı ölüm ve yaralanmaları katarsak işin vahameti daha da artar. Eğitim öğrenim şart, toplum ve insan bu diyerek, kimse sorumluluktan kurtulamaz.
Devletin ana görevi; yalnızca suçu işleyeni yakalayıp adalet önüne çıkarmak suretiyle adaletin gerçekleşmesini sağlamak olmayıp, suçların işlenmeden önüne geçmektir. Esas olan budur; canın yanmaması, mülkiyet hakkının ihlal edilmemesidir. Her gün kameralara yansıyan hırsızlık, yağma, öldürme ve yaralama hadiselerinin insanda ciddi travmaya ve sisteme karşı güvensizliğe yol açtığı dikkate alınmalıdır. Kameraları kapatmak, yayınlatmamak, kamuoyuna duyurmamak, belki sorunlardan kaçmaya, onları duyurmamaya, böylece toplumun psikolojisini korumaya yardımcı olabilir. Ancak bu tercih, hem haberleşme hürriyetinin ve hem de demokratik hukuk toplumunda gerçeklere ulaşma hakkının özünü ihlal eder. Ayrıca, güneş balçıkla sıvanmaz.
Sorun nettir; ülkede asayiş bozuk ve değişik etkenlere bağlı olarak bunun sebepleri var. Bu sebepleri tespit edip ortadan kaldırmaya çalışırken, toplumda artış gösteren ve asayişi bozan adi suçların önlenmesi yönünde bir plan ve program yapıp uygulamaya koyulması şarttır. Şehrin en işlek yerinde beş veya on dakika süren silahlı bir kavgaya kolluğun neden müdahale edemediğini veya yetersiz kaldığını kimseye anlatamazsınız. Kollukta, gerek bireysel ve gerekse toplumsal olaylara karşı yaşanan müdahale hataları ve yetersizlikleri de bir an evvel giderilmelidir. Kolluk; yakalama, gözaltına alma, zor ve silah kullanma yetkisini, hem kendi ve hem de çevrede bulunanlar ile müdahale ettiği kişinin can ve mal güvenliğini koruyacak ölçülülükte, somut olayın özelliklerine uygun şekilde kullanabilmelidir.
Suçu üreten asıl nedenleri bulup ortadan kaldırmanın yanında önleyici ve adli kolluk olarak başvurulması gereken iki çare vardır; ilki, kırık pencere metodu ve ikincisi de, süratli ve afsız adalettir.
İlk defa New York’da uygulanıp Ceza Hukuku literatürüne giren kırık pencere/cam metodu, suçların önlenmesinde ve suç sayısının azaltılmasında uygulanabilecek basit bir yöntemdir. Bu metot, küçük suçları gözardı etmeme ve ceza kuralını ihlal edeni affetmeme mantığını esas almıştır.
Kırık pencere metodu; suçlar arasında fark gözetilmeksizin en küçük suça ve failine müdahale edilmesi, failin başka ve daha ağır suçları işlemesinin önüne geçilmesi demektir. Bir sokakta kırılan camı, kapıyı, hırsızlığı önemsemez, adaleti sağlamakta umursamaz davranırsanız, daha büyük suçların işlenmesine kapı açarsınız. Suçu önlemek, hafif suç ile ağır suç farkı gözetmeden, her suça müdahale edip fail ve delilleri ile adaleti gerçekleştirmekle mümkündür.
İkincisi ise; işlendiği iddia edilen suç, faili ve delilleri süratle ortaya koyulup adalete ulaşıldığı, suçun cezasız kalmadığı herkese gösterilmelidir. Hukuka uygun yol ve yöntemlerle tamamlanması gereken bu aşama, afsız ve suçu işlediği sabit olan failin mutlak şekilde cezalandırılmasını hedeflemelidir. Suçların tümü ile önlenmesi mümkün olamayabilir, fakat hedef bu, amaç da kişi hak ve hürriyetlerinin korunması olmalıdır.
Bir toplum için en ürkütücü olan; cadde ve sokaklarda korku ile dolaşmaktır. Ev ve işyeri kapılarının kilitlenmediği dönemler artık uzakta kaldı ve gelmez gözüküyor, ancak bu kadar güvensizlik, can ve mal güvenliğini tehdit eden ortam da çok fazla ve bir an önce bu ortama dur denilmelidir. Bunun aksini düşünmek bile insanı kaygılandırmaya yetiyor.
Ceza kuralları istisnasız uygulanmalıdır, hiç veya gereği gibi tatbik edilmeyen kurallardan, bu şekilde suç sayısından ve niteliklerinden dolayı kamu otoritesinin sorumluluğunun doğacağı tartışmasızdır.
Sebepsiz veya haklı neden olmaksızın başlayan tartışma ve kavgalara müdahalede sıfır tolerans politikası uygulanmalı, tartışma ve kavganın nedenleri doğrudan haksız tahrik, cezayı alt hadden tatbik etme ve indirme gerekçesi sayılmamalıdır. Çünkü ciddiyet kazanmayan hiçbir sebep, insan hayatından ve vücut bütünlüğünden üstün görülemez.
Yargının iş yükünü azaltmak ve cezaevlerini boşaltmak amacıyla yasal düzenlemelerin çıkarıldığı bilinmektedir. Kalıcı ve geçici nitelik taşıyan bu düzenlemeler; 5 Temmuz 2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı Kanunun 1. maddesi şeklinde olabildiği gibi, CMK m.231’e eklenen hükmün açıklanmasının geri bırakılması (HAGB) şeklinde de kendisini gösterebilmektedir. Elbette, her yasal düzenlemenin bir amacı ve fonksiyonu vardır. Ancak bu amaç ve fonksiyon doğru tespit edilip uygulanmalıdır. Aksi halde; örtülü affı veya fiili cezasızlığı gündeme getiren yasal düzenlemelerin, yarardan çok zarara yol açtığı ve Ceza Hukukunun suçu önleme ve suç işleyeni caydırma fonksiyonuna hizmet etmediği görülmektedir. Gerçi suç ve ceza; yalnız başına suçu önleyen temel kaynak olmayıp, yardımcı kaynak niteliği taşır. Asıl olarak, toplum ve bireyleri suça iten faktörler azaltılıp ortadan kaldırılmalıdır. Bu anlamda; kırık pencere metodu ve ceza yaptırımları destekleyici, suçları azaltıcı mahiyette yardımcı kaynak özelliğini taşır.
(Bu makale, sayın Prof. Dr. Ersan ŞEN tarafından www.hukukihaber.net sitesinde yayınlanması için kaleme alınmıştır. Kaynak gösterilse dahi makalenin tamamı özel izin alınmadan kullanılamaz. Ancak alıntılanan makalenin bir bölümü, aktif link verilerek kullanılabilir. Yazarı ve kaynağı gösterilmeden kısmen ya da tamamen yayınlanması şahsi haklara ve fikri haklara aykırılık teşkil eder.)
